ပုလဲေၿခြတဲ့ႏွင္း

ပုလဲေၿခြတဲ့ႏွင္း
ငါဟာ လူပါ
ဘာမွ မရွိေပမယ့္...
ေၾကကြဲရင္....
လူမျမင္ေအာင္ မ်က္ရည္စုိ႕တတ္တဲ့
မ်က္၀န္းေတြ နဲ႕
တံေတြး နဲ႕ အေထြးခံရရင္
နာ က်င္ တတ္တဲ့
ရင္ဘတ္တစ္စုံ ကိုေတာ့ ပိုင္ဆုိင္ပါတယ္..
ခါးသီးလြန္းတဲ့ ေမြးရာပါ သိမ္ငယ္မႈေတြကို
ယုယ ပိုက္ေထြးလို႕..
ေလာကဓံ ရဲ႕ အံစာခြက္ထဲမွာ
ငါဟာ...
ဘုရင္ျဖစ္ဖုိ႕ဇာတာမပါခဲ့သူပါ
ညိွဳးငယ္ႏြမ္းလ် တဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕
ခ်စ္ျခင္း ဆိုတာကို...
အသံမွန္ေအာင္ မထြက္ရဲခဲ့တာ..
မင္းမသိတဲ့ ေဆာင္းအိပ္မက္ေတြနဲ႕
က်ိန္စာသင့္ေနတဲ့ ငါ့ ႏွလုံးသားပါ..
ကာရံသီ မညီႏိုင္တဲ့ ရင္ခုန္သံနဲ႕
အိပ္မက္ျမဴ တေယာသံ
ငါ့ ရင္ကို အခါခါ မွန္လြန္းေတာ့
ႏွင္းေၾကြတဲ့ေဆာင္းမွာ
ပုလဲပူပူ ေတြ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕လို႕ေပါ့....။ ။