အေဖ

ေဖေဖ
ေျမျပင္တစ္ခုလံုး
အေမွာင္ေတြဖံုးသြားရင္ေတာင္
ကြၽန္ေတာ္ျပံဳးေနရဲတယ္
ခ်ဳန္းပြဲခ်ငို
ေၾကာက္အားပိုတဲ့ကေလးဘ၀က
ေဖေဖလမ္းျပ
ခြန္အားေတြခ်ေပးခဲ့လို႕ေပါ့....

ေဖေဖ
ေနစရာမရိွ
ဆူးေတြအတိနဲ႕လမ္းကိုေတာင္
မ်က္စိမိွတ္ေလွ်ာက္ရဲတယ္
ထိခိုက္မိတိုင္း
အားတင္းခိုင္းျပီးေခ်ာ့ေမာ့တာ
ေဖေဖကြယ္ကာ
ကြၽန္ေတာ့ကို သန္မာေစခဲ့လို႕ေပါ့...

ေဖေဖ
ေျခရာေတြေပ်ာက္ျပီး
အေ၀းကိုေရာက္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္
ကဗ်ာေကာက္ေရးမိတယ္
ေရာက္ရာကဦးခ်
သတိရလြန္းတယ္ ေဖေဖ့ကို
ဆံုးမစကားဆို
အရင္လို ျပန္ေနခ်င္ေသးလို႕ ေပါ့....